Verbonden met elkaar

In een onderzoek onder werkende volwassenen (Ryan, Bernstein, en Brown, 2010) was de bevrediging van de behoefte aan verbondenheid een onafhankelijk voorspeller van welbevinden. Dit betekent dat wanneer je goed met elkaar verbonden bent, je je beter voelt. Dit zien we ook terug in kerken.

Mensen die heel goed verbonden zijn met anderen, hebben meer energie en grotere vitaliteit met zelfs een positief effect op de periode door de week.

Verbonden zijn met anderen werkt positief, zorgt voor hoger welbevinden, kortom, verbonden zijn met anderen zorgt voor meer geluk. Maar de tegenhanger is ook waar. Overal waar verbondenheid wordt tegengewerkt, en dit is universeel, ontstaat er psychologische stress en je niet goed voelen. Hoe kun je verbondenheid tegenwerken? Bijvoorbeeld door iedere keer als je iemand zou kunnen aanspreken, zou kunnen helpen, zou kunnen bellen, zou kunnen bemoedigen, het niet te doen.

In 2009 ontwikkelde Williams het ‘cyberball paradigma’. Het is een vaak herhaald laboratorium spel. Spelers moeten een virtueel balletje vangen en weer doorspelen. De catch zit ‘m daarin dat het mogelijk was één van de spelers geen balletje toe te spelen. Het effect daarvan was veel groter dan men verwachtte. Het leidde bij diegenen die buitengesloten werden tot gevoelens van stress, angst, zich naar voelen. 

Het is bekend dat wanneer mensen het gevoel hebben er niet bij te horen, dit sociale pijn veroorzaakt. Deze sociale pijn hebben ze gemeten met PET scans, en het blijkt dat die pijn in hetzelfde deel van de hersenen zit als waar fysieke pijn wordt geregistreerd. Dus uitsluiting doet net zoveel pijn als dat iemand tegen je schenen schopt of dat je met je hoofd ergens keihard tegenaan loopt. Dit betekent dat wanneer verbondenheid in de knel komt te zitten, mensen dezelfde soort pijn ervaren als fysieke pijn. Daarom heeft uitsluiting of buitensluiting, bewust of onbewust, een desastreus effect op mensen. 

Het beeld uit 1 Korintiërs hoofdstuk 12 van het lichaam, sluit direct aan bij recent onderzoek. Wij halen deze tekst vaak aan om te praten over talenten. Als je het hoofdstuk goed leest kom je 11 keer het woord Geest tegen. De verbondenheid in de gemeente heeft alles te maken met het werk van Gods Geest. Zonder Geest geen verbondenheid.

In 1 Korintiërs 12 wordt er niet gesproken over leeftijdsverschillen, generatie kloven, etnische verschillen. En de vraag of dit stukje uit de Bijbel nog wel relevant is voor vandaag is makkelijk gesteld. Hoe kan zo’n oud verhaal nog van toepassing op onze tijd?

Maar als we in 1 Korintiërs 1:17 lezen, dat het verschil met toen misschien minder groot is dan we denken. In de gemeente te Korinte waren er kennelijk grote spanningen. Er waren zelfs duidelijke fracties. De kans op scheuring was levensgroot aanwezig. 

Maar dan zegt Paulus in 1 Korintiërs 1:24-31 dat er in Jezus een ander perspectief ontstaat. Natuurlijk zijn er verschillen, maar juist Christus verbindt ons. Jezus legt veel meer de aandacht op wat ons bindt, dan wat ons scheidt. En daar ligt de kracht van de kerk. Wij als kerk hebben meer dan alle bedrijven, ziekenhuizen, scholen, overheidsorganisaties: wij hebben de Geest

Die Geest zorgt ervoor dat we kunnen samenwerken. Die Geest zorgt ervoor dat we verbonden kunnen zijn. Laten we God danken dat hij zo’n positieve invloed op ons kan uitoefenen. Leer meer te kijken naar de invloed van God. Moge God onze gemeente van harte zegenen.

Hartelijke groeten,
Jurriën den Hollander