God herkennen in de kleine dingen

Nu in deze coronatijd ben ik weer eventjes terug bij mijn ouders. Het weer wordt mooier en mijn ouders hebben het geweldige idee om het huis aan de buitenkant helemaal opnieuw te schilderen.

Ze zullen het meeste zelf gaan doen zeggen ze, maar of ik ook mee wilde helpen aangezien ik toch thuis ben. Voordat je het weet sta je opeens op het dak de dakkapellen te schilderen. Of dat al niet vervelend genoeg is vinden de voorbijgangers het heel normaal om opmerkingen te maken of ik wel voorzichtig ben of heel onbeleefd de hele tijd dat ze langs lopen of fietsen te gaan staren in stilte. 

Staar je dan maar terug? Soms zwaai ik dan maar, met een grote glimlach net alsof dit heel normaal is. Maar wat zeg je op die opmerkingen die je krijgt? “Ja dankjewel, ik doe voorzichtig hoor, komt wel goed.” Soms wil je iets vervelends terug zeggen tegen mensen en al hun bemoeienissen, maar dan herinner ik mijzelf er altijd aan dat vervelend terug doen niet in Gods plan zit. Heb je naasten lief als jezelf. 

Aan de andere kant van het huis heb je opeens zicht op de skyline van het hele dorp en kan je als bonus lekker gluren bij de buren. Het is daar wel veel rustiger en minder ramptoeristen om het zo maar te zeggen.

Ik heb het nu over de wat minder leuke dingen van het schuren en schilderen, maar aan de andere kant is het wel heerlijk werk. Met elke streep die je op het houtwerk zet zie je het opknappen. Dat is eigenlijk heel bevredigend om te zien, je hebt wel eer van je werk.

Je weet nooit precies wat God van plan is met jou. God spreekt in verschillende manieren tegen ons, soms in een gesprek met een ander of in een Bijbeltekst. Het is verder aan ons om hier iets mee te doen of niet. 

Om hier meer over te leren gaat Christel ons mee nemen in haar ervaringen aankomende sabbat. Kijk jij ook?

 Groetjes,
Jiska